Σήμερα, όλο και περισσότεροι δημοσιογράφοι χρησιμοποιούν πλατφόρμες blogging για να γράψουν και να επεξεργαστούν τα άρθρα τους. Ένα βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν, ωστόσο, είναι ότι οι επεξεργαστές κειμένου των πλατφόρμων αυτών είναι πολύ απλοί, καθώς δεν τους επιτρέπουν να δουν τις συγκεκριμένες αλλαγές που έχουν κάνει άλλοι χρήστες στο ίδιο άρθρο. Καθώς η πρόσβαση στο ίδιο κείμενο αποτελεί βασική ανάγκη για ένα μεγάλο ειδησεογραφικό μέσο, οι Times της Νέας Υόρκης έλυσαν το πρόβλημα για τους δημοσιογράφους της online έκδοσής τους, δημιουργώντας μόνοι τους το κατάλληλο εργαλείο. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά αποφάσισαν να ανοίξουν τον κώδικά του και να τον διαθέσουν δωρεάν, ώστε να το χρησιμοποιήσει όποιος θέλει.
Το εργαλείο ονομάζεται ICE (Integrated Content Editor) και αναπτύχθηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να συνεργαστεί με πολλούς διαφορετικούς editors. Ήδη οι NY Times έχουν δημιουργήσει plugins για το WordPress και τον TinyMCE, που αποτελεί έναν από τους πιο δημοφιλείς editors και χρησιμοποιείται σήμερα από πολλές πλατφόρμες (μεταξύ των οποίων και από το ίδιο το WordPress).
Αυτό που κάνει το ICE είναι να εντοπίζει τις αλλαγές που γίνονται σε ένα άρθρο και να τις επισημαίνει, με τρόπο παρόμοιο με αυτόν που θα έχετε ήδη δει αν έχετε ενεργοποιήσει ποτέ την επιλογή track changes του MS Word. Συγκεκριμένα, οι αλλαγές που γίνονται από διαφορετικούς χρήστες επισημαίνονται με το εφέ του strikethrough ή του highlight και ο χρήστης μπορεί με το πάτημα ενός κουμπιού να αποδεχτεί ή να απορρίψει μια συγκεκριμένη αλλαγή ή όλες τους.
Το ICE είναι πολύ πιο εξελιγμένο από το σύστημα αναθεωρήσεων (track revisions) που έρχεται ενσωματωμένο με το WordPress, το οποίο δείχνει μεν τις πιο πρόσφατες αναθεωρήσεις, αλλά δεν εμφανίζει λεπτομέρειες ως προς το τί ακριβώς άλλαξε κάθε φορά. O Marc Frons των NY Times αναφέρει σχετικά:
Όταν δουλεύεις σε ένα συνεργατικό περιβάλλον, όπως κάνουμε εμείς και πολλοί άλλοι δημοσιογραφικοί οργανισμοί, χρειάζεσαι οπωσδήποτε τη δυνατότητα πολλοί άνθρωποι να πειράζουν το ίδιο άρθρο και όλες αυτές οι αλλαγές που έγιναν από αυτούς, να μπορούν να καταλογογραφηθούν, να αρχειοθετηθούν και να παρουσιαστούν, ώστε να υπάρχει ένα αρχείο του ποιός έκανε τί σε ποιόν και πότε.
Κανείς στο διαδίκτυο δεν είχε κάτι τέτοιο, γιατί, αν το σκεφτείς, τα περισσότερα blogs αποτελούν μικρότερες οργανωτικές μονάδες σε σύγκριση με τους περισσότερους ειδησεογραφικούς οργανισμούς.
Ο κώδικας του ICE είναι διαθέσιμος στο github και αυτή τη στιγμή μπορεί να εγκατασταθεί σε WordPress και TinyMCE. Επίσης, υπάρχει διαθέσιμο και ένα online demo, όπου μπορείτε να το δοκιμάσετε και μόνοι σας. Καθώς όμως ο κώδικάς του είναι ανοιχτός, οι προγραμματιστές μπορούν αν θέλουν να το προσαρμόσουν στη δική τους πλατφόρμα ή ακόμη και να το αλλάξουν και να το επεκτείνουν.
Έτσι, παρόλο που η έκδοση των NY Times επιτρέπει μόνο σε έναν χρήστη κάθε φορά να δουλεύει πάνω σε ένα άρθρο, κάτι που κάλυπτε τις δικές τους ανάγκες, κάποιος άλλος developer θα μπορούσε να το αλλάξει και να του δώσει χαρακτηριστικά συνεργατικής επεξεργασίας σε πραγματικό χρόνο, παρόμοια με αυτά που έχουμε δει και στο Google Docs. Για την ακρίβεια, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Frons, αυτός ακριβώς ήταν ένας από τους λόγους για τους οποίους αποφάσισαν να κάνουν το ICE open source.
Πηγή: Poynter.
Το παραπάνω άρθρο είναι αρκετά παλιό, αφού δημοσιεύτηκε στις 24 Ιανουαρίου 2012. Εάν κάποια από τις πληροφορίες που
αναφέρονται σε αυτό δεν ισχύει πια, ενημερώστε με μέσω της
φόρμας επικοινωνίας
για να το τροποποιήσω.
Συντάκτης άρθρου: Γιώργος Σαρηγιαννίδης
Ο Γιώργος Σαρηγιαννίδης είναι απόφοιτος του τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου και κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος από το ίδιο τμήμα. Αυτή τη στιγμή εργάζεται ως freelancer σύμβουλος σε έργα διαδικτύου και intranets, με κύρια αντικείμενα την Αρχιτεκτονική της Πληροφορίας, την κατασκευή ιστοσελίδων και την διαχείριση περιεχομένου. Έχει ειδικευτεί στη μελέτη και τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό portals, intranets και δικτυακών εφαρμογών, ενώ στο παρελθόν έχει ασχοληθεί και με τη δημοσιογραφία.
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ FREEWEIRD